هــــــی شازده کوچولو!
ببین این منم همون نیلوفری که توی مرداب رویید تا به همه ثابت کنه میشه میون زشت ترین ها زیباترینها بروید!
اما اینبار انگار عامل زشتی زیبایی ها شدم....
شازده کوچولو، من همون نیلوفرم که تو تنهاییش باهات خندید، گریه کرد، براش لالایی خوندی، اهلیش کردی...
آره همونم اما تنهایی دمارمو در آورده...
سیاه... سیاه... سیاه (مثل شب)
این روزا اینطوری میگذرن و گه گاهی چند نوشته ی سگی.. حرفهای فیلتر شده ای که توی گلوم موند و پوسید و حاصل این پوسیدگی یه تنهایی عمیق بود....!!!
ای کاش میشد یه وی پی ان هم برای حرفهای فیلتر شدم بگیرم تا یه عده از خدا با خبر گوشش کنن، تا اینطوری شاید حرفهام توی گلوم نپوسن....
حرفهایی که برای زدنش چیز زیادی لازم نیست، دو تا گوش و یه قلب پاک، حالا تبدیل شدن به حرفهایی که عامل تنهایین!
و اگر بخوام خودمونی بگم، اینجا آخر خطه.....
مرد نیستم اما بارها مردانگی کرده ام!
برای اثباتش کافی ست برگردی عقب، همانجایی که مرا دور زدی و من صدایش هم در نیاوردم!!!